Deel 3 van de trilogie: Diefstal

Hoe boos kan je worden in een land waar alle moderne technologie en gebruiksvoorwerpen (zoals schoenen) evenveel kosten en zelfs meer dan bij ons en dat mensen toch maar 250 € verdienen... per maand (als ze al werk hebben)? Ok, enkel basic eten en een kapotte t-shirt gaan je niet veel kosten. Maar wie wil niet iets beter af zijn dan enkel straatarm? MSF heeft veel last van diefstal: 99% van de gevallen zijn het kleine dingen zoals: een batterijtje, een muskietennet, wat paracetamols. Maar soms is het toch erger dan enkele dozen anticonceptiemiddel. Dat we die anticonceptie uitdelen (zoals altijd bij MSF: gratis) en dat ze hiermee hun eigen volk onttrekken van hulp, kan hun “gestolen” worden. In zoveel armoede is dit echt vechten tegen de bierkaai. MSF heeft een miljoen regels om dit tegen te gaan maar alle diefstal tegengaan zal nooit lukken. Toch is dit een dagelijkse strijd geworden. Zo erg dat ik overal alarmsignalen zie, terwijl ze nog eens tastbaar geworden zijn. Er zit dus niets anders op dan hiermee te leren leven. Als je honger hebt, maar dan écht honger zoals mijn generatie nooit gekend heeft. Hoe boos kan je dan worden… Ik heb in ieder geval een systeem van stockbeheer op poten gezet die diefstal een stuk moeilijker maakt. Hebben we de bewakers voldoende empowered zodat ze durven een hogere in rang tegen te houden en te controleren? We voeren testen uit om te zien of ze diefstal spotten (met verbazingwekkend goeie resultaten). De mensen waarmee ik samenwerk hebben het in ieder geval extra moeilijk als ze willen stelen van MSF…