Deel 2 van de trilogie: electriciteit

Electriciteit.... Voor ons zo'n alledaags gegeven; hier absoluut helemaal niet vanzelfsprekend. Zelfs het feit dat niet alle elektriciteit gelijk is, geeft het hier allerlei dimensies die je niet voor mogelijk acht. Je zou denken dat in de hoofdstad dit toch mogelijk moet zijn, maar nee…

Ernerca, de electrabel van CAR valt makkelijk 16u per dag uit. Wij, als ziekenhuis, hebben zelf al maanden geen goede aansluiting meer. Overal ter wereld is alles 'voor' de teller ten laste van de leverancier, maar hier niet. Door corruptie en misbruik moet je zelf jr stukken kopen om de aansluiting te doen. Daarna moet je er op toezien dat ze effectief jouw stukken gebruiken (want ze wisselen met slechte om zo je goede te stelen). Door het misbruik van de installateurs ben je als klant verantwoordelijk voor je eigen aansluiting. Als je de juiste stukken niet kan vinden of ze vragen woekerprijzen, dan heb je pech. Wat ik hier al heb meegemaakt (en ik spreek als elektricien) is du jamais vu. Van ontbrekende nulleiders tot voltages die maar 160 volt zijn (waar 220 normaal is).

In een poging om onveilige situaties uit de weg te gaan, stelt MSF soms regels die nogal “kleurrijk” zijn... Maar met mijn kennis heb ik hier verdorie al veel verschil kunnen maken. Niet alleen dat, ik kan dingen wijzigen die tot 10 jaar na mijn komst nog zichtbaar zullen zijn!