Quarantaine

"This is your captain speaking". Woorden die je niet wil horen voor net voor vertrek :-). 40 minuten vertraging, niets aan te doen. Goeie vlucht en éénmaal geland valt de hitte op me als een zak patatten. Samen worden we als een kudde koeien gedreven naar de covidcontrole. Ik krijg er op slag koorts van! Dan een tweetal uurtjes wachten aan de paspoortcontrole, Eenmaal aan de bagageband staat die hal nog steeds vol mensen. Die 2u30 minuten waren niet voldoende om alle bagage uit te laden (frons). Geluk lacht me echter toe want mijn bagage ligt er op en ik kan relatief snel naar buiten.

Van de oorlogssituatie merk ik wel niet veel. Afweergeschut op de luchthaven, veel soldaten en pantservoertuigen maar anders blijft alles rustig. Er zijn zelfs geen checkpoints langs de weg. Later leer ik dat het nu al een stuk rustiger is qua oorlog en dat de wegen terug open zijn. Conform de regels moet ik een weekje in quarantaine. Dat klinkt niet slecht, zo kan ik wat acclimatiseren voor ik aan het echte werk begin. Drink er maar een biertje bij, zou ik zeggen! :-)

Veel rust krijg ik echter niet. Leonie, de persoon die ik vervang, is super gedreven! Wauw wat een energie zeg! Ik word al moe als ik haar bezig zie. Rapporten, overdachtdocumenten en procedures komen mijn kant uit. Maar ik ontvang dit alles met graagte: zo kan ik mezelf tenminste nuttig bezighouden :-). Groeten uit Bangui la Coquette